Dinsdag gaat de gesloten tijd weer in. Twee maandjes even rust, beetje de soorten zonder tanden en stekels belagen en vooral genieten van het mooie weer (hopelijk). Maar voor dat moet het seizoen natuurlijk goed worden afgesloten. Het plan was om met Roel vroeg weg te gaan en een stek op te zoeken. Omdat die stek niet vroeg te bereiken was met de bus deden we eerst een ander stekkie aan.
Om iets over 8 lagen we in het water met de bellyboatjes. Verschillende bruggen werden aangedaan met shads en pluggen. Verder dan een paar flinke rammels kwamen we niet, die we gek genoeg allemaal wisten te missen. Op een vals gehaakte karper die een schub achter liet na stapten we na een paar uurtjes met lege handen het water uit.
Door naar dé spot. Treintje pakken, busje pakken en hop het water in. Busje? Busje kwam niet, en pas twee uur later zou de volgende komen. Wat nu? We zouden 7 kilometer kunnen gaan lopen met de bellyboat, waadpak en visspullen. Meer opties waren er eigenlijk niet, dus gingen we aan de wandel. Het was windstil, zonnig en goed warm dus echt aangenaam lopen was het niet meer. Halverwege zijn we daarom gaan proberen wat mee te liften, maar niemand wilde ons in de auto. Begrijpelijk.
Uiteindelijk stonden we 2 uur na vertrek vanaf de bushalte bij de stek. Even uitpuffen en snel de bootjes oppompen. Het water zag er perfect uit. Spiegelglad, niet te helder, veel aasvis langs de kanten. Hier moest het gebeuren! Het verbaasde me dan ook niet dat er bij de derde worp een rammel kwam op de shad, helaas sloeg ik een gat in de lucht. Ook Roel krijgt een harde aanbeet. Als de vis dichterbij de bellyboat komt is duidelijk dat het om een mooie snoekbaars gaat, met de haak in de staart. Een laatste vluchtpoging bij de boot zorgde ervoor dat de vis ontkwam. We konden er wel om lachen, want de volgende vis zou vast wel snel komen.
Om iets over 8 lagen we in het water met de bellyboatjes. Verschillende bruggen werden aangedaan met shads en pluggen. Verder dan een paar flinke rammels kwamen we niet, die we gek genoeg allemaal wisten te missen. Op een vals gehaakte karper die een schub achter liet na stapten we na een paar uurtjes met lege handen het water uit.
Door naar dé spot. Treintje pakken, busje pakken en hop het water in. Busje? Busje kwam niet, en pas twee uur later zou de volgende komen. Wat nu? We zouden 7 kilometer kunnen gaan lopen met de bellyboat, waadpak en visspullen. Meer opties waren er eigenlijk niet, dus gingen we aan de wandel. Het was windstil, zonnig en goed warm dus echt aangenaam lopen was het niet meer. Halverwege zijn we daarom gaan proberen wat mee te liften, maar niemand wilde ons in de auto. Begrijpelijk.
Uiteindelijk stonden we 2 uur na vertrek vanaf de bushalte bij de stek. Even uitpuffen en snel de bootjes oppompen. Het water zag er perfect uit. Spiegelglad, niet te helder, veel aasvis langs de kanten. Hier moest het gebeuren! Het verbaasde me dan ook niet dat er bij de derde worp een rammel kwam op de shad, helaas sloeg ik een gat in de lucht. Ook Roel krijgt een harde aanbeet. Als de vis dichterbij de bellyboat komt is duidelijk dat het om een mooie snoekbaars gaat, met de haak in de staart. Een laatste vluchtpoging bij de boot zorgde ervoor dat de vis ontkwam. We konden er wel om lachen, want de volgende vis zou vast wel snel komen.
Hoge verwachtingen kunnen bijna alleen maar teleur stellen. Zo ook nu. De komende paar uren weten we geen enkele aanbeet meer te krijgen. Honderden worpen, maar er gebeurt niks, helemaal niks. Het laatste uurtje is aangebroken en de moed is ons eigenlijk door de schoenen gezakt.
"Hangen!" hoor ik Roel zeggen. Vis? Ja hoor, eindelijk vis en meteen een hele mooie. Roel staat met een mooie kromme hengen een werkelijk prachtig gekleurde snoekbaars te drillen. Een mannetje in paaikleed. Dat zijn de vissen waar we voor kwamen en de voldoening is groter dan ooit als de vis geland is. Die hele wandeling was niet voor niets. Roel uitnodigen was niet voor niets. Beiden zeer opgelucht en dat door één vis!
"Hangen!" hoor ik Roel zeggen. Vis? Ja hoor, eindelijk vis en meteen een hele mooie. Roel staat met een mooie kromme hengen een werkelijk prachtig gekleurde snoekbaars te drillen. Een mannetje in paaikleed. Dat zijn de vissen waar we voor kwamen en de voldoening is groter dan ooit als de vis geland is. Die hele wandeling was niet voor niets. Roel uitnodigen was niet voor niets. Beiden zeer opgelucht en dat door één vis!
Als de vis weer zwemt vissen we verder. Weer is het Roel die vis pakt en wel de volgende worp! Helaas schiet de vis los. De volgende worp.. juist... nog een vis. Nog zo'n mooie donkere snoekbaars. Roel is zo blij als een kind in een snoepwinkel, geweldig!
Ja raad het al, de volgende worp weer een aanbeet! Helaas schiet ook deze vis los, maar dat mag de pret niet drukken.Is het dwaze uurtje plotseling aangebroken?
Ja raad het al, de volgende worp weer een aanbeet! Helaas schiet ook deze vis los, maar dat mag de pret niet drukken.Is het dwaze uurtje plotseling aangebroken?
Nou ik nog. De hele dag heb ik nog geen visje gevangen, dat mag nu wel gebeuren. Gelukkig krijg ik een kwartiertje later ook vis. Ik dacht eerst dat het een vals gehaakte brasem of iets dergelijks was, het vocht raar en ik kreeg het vrij snel makkelijk mee. Echter bleek het gewoon een wat kleinere snoekbaars te zijn, een vrouwtje vol kuit. Van de nul af, ik ben helemaal happy!
Stiekem zou ik het niet erg vinden als er vlak voor het einde nog een vis op zal jetsen. Gelijkspel laten we maar zeggen. Zou het lukken? Kwamen we snel achter, want de volgende worp kwam die lang verwachtte beuk, dat aanslaan op beton, hangen in de hengen, diepe bonken, ratelende slip, chaos. Moet een tachtiger zijn zei ik tegen Roel. Het hele seizoen heb ik hem al willen vangen. In de eerste week van het seizoen haakte ik er 2, en loste ik ze allebei. Daarna geen tachtiger gevangen of gezien. Zou het...? Als na een paar minuten de vis boven komt viel de lengte wat tegen. Nah, misschien 75cm. Maar die buik!
De vis duikt nog één keer naar beneden maar dan kan ik haar in de kieuw vatten. Snel onthaken, wat foto's en terug ermee. Wacht. Nog even meten voor de zekerheid. Als Roel de verlossende 81cm roept kan mijn dag niet meer stuk. Wat zeg ik? Mijn seizoen! Snel de vis in het water en met een klapper schiet de vis terug, mij kletsnat achter latend.
De vis duikt nog één keer naar beneden maar dan kan ik haar in de kieuw vatten. Snel onthaken, wat foto's en terug ermee. Wacht. Nog even meten voor de zekerheid. Als Roel de verlossende 81cm roept kan mijn dag niet meer stuk. Wat zeg ik? Mijn seizoen! Snel de vis in het water en met een klapper schiet de vis terug, mij kletsnat achter latend.
We konden wel zeggen er voor gewerkt te hebben. En dan met de neus in de boter. Het seizoen afgesloten met één van de mooiste visdagen van het seizoen. Misschien wel de allermooiste. Dan blijkt weer dat voldoening voor enkele vissen vele malen belangrijker is dan het vangen van veel en grote vissen. Doe mij deze maar.
Roel, ik vond het een topdag en dank daarvoor!
Tot volgend seizoen!
Roel, ik vond het een topdag en dank daarvoor!
Tot volgend seizoen!